http://www.psichogios.gr/site/Books/show?cid=22910

Κάτι σε αυτό το βιβλίο μου έκανε ΚΛΙΚ με την πρώτη ματιά. Και όχι, δεν επηρεάστηκα από τον τίτλο και όχι δεν επηρεάστηκα από το πολύ ζωντανό εξώφυλλο με τα ωραία χρώματα και τα όμορφα πρόσωπα.  Το παράξενο ήταν ότι το βιβλίο αυτό το έβλεπα πολύ καιρό στα ράφια των βιβλιοπωλείων, αλλά ποτέ δεν αποφάσιζα να το αγοράσω. Ήμουν τόσο σίγουρη ότι αξίζει, που το άφηνα να υπάρχει για μια δύσκολη στιγμή που θα χρειαζόμουν απεγνωσμένα κάποιο βιβλίο και δε θα έβρισκα τίποτε άλλο να πάρω. Ήταν η πρώτη φορά που έκανα κάτι τέτοιο. Συνήθως, όταν ένα βιβλίο μου κάνει κλικ, μετανιώνω που δεν το αγόρασα χτες! Το αγοράζω και αν είναι δυνατόν να αρχίσω να το διαβάζω πριν βγω από το κατάστημα, το κάνω...

Κάτι ήξερα όμως! Η κατάλληλη στιγμή ήρθε. Την επόμενη μέρα θα έκανα ένα εξάωρο ταξίδι με τρένο και χρειαζόμουν κάτι να έχω να διαβάσω στη διαδρομή. Οπωσδήποτε!Βγήκα λοιπόν στους δρόμους. Τετάρτη απόγευμα, τα βιβλιοπωλεία κλειστά. Ομοίως οι εκδοτικοί οίκοι στο κέντρο της πόλης.Κατέληξα σε τέσσερα πολυκαταστήματα. Συνολικά 4.50 ώρες, αμέτρητα ράφια, αμέτρητοι τίτλοι, αμέτρητες αναγνώσεις οπισθόφυλλου, αμέτρητες απογοητεύσεις.Τότε είδα τη ράχη του στο τρίτο ράφι πάνω αριστερά.

"Έρωτας με ένα κλικ". Είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή...

Τώρα, βρίσκομαι στη σελίδα 160. Ο Λέο και η Έμι έχουν πια γνωριστεί καλά. Δεν έχουν συναντηθεί ακόμη και δε νομίζω να θέλουν κιόλας.. Είναι πολλές φορές στη ζωή που προτιμούμε να φανταζόμαστε κάτι απ' το να το έχουμε πραγματικά. Στη φαντασία μας όλα παίρνουν τη μορφή που θέλουμε. Μπορούμε να κατακτήσουμε την τελειότητα. Να έχουμε ό,τι και όποιον θέλουμε, όπως θέλουμε και για όσο θέλουμε. Μπορούμε να γίνουμε απόλυτα ευτυχισμένοι, όμορφοι, έξυπνοι, με χιούμορ, ετοιμόλογοι, ευφυείς, ικανοί με ό,τι καταπιαστούμε, ταλαντούχοι και επιθυμητοί. 

Ο Λέο θέλει την "Έμι του" και η Έμι το "Λέο της" έτσι ακριβώς όπως έχει φτιάξει ο ένας τον άλλον στο μυαλό του. Έχει γίνει τόσο απαραίτητη η ηλεκτρονική επικοινωνία μεταξύ τους και για τους δύο που πονάνε χωρίς αυτή. Το είναι τους έχει συντονιστεί με τα εισερχόμενα στο mail box τους. Μέσα από αυτά τα mail αγαπάνε, ελπίζουν, ποθούν, διεκδικούν, ζηλεύουν, πονάνε, πεισμώνουν,αστιεύονται, συμβουλεύουν, συνειδητοποιούν, εξομολογούνται, λυτρώνονται, αφήνονται, ζουν.

Κι όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα αυτοσυγκράτησης, τάσης να μην εκτεθούν εντελώς,σαρκασμού και πληθυντικού ευγενείας. 

Με έχει συνεπάρει αυτός ο διάλογος, η απελπισμένη ανάγκη τους να πολεμήσουν τη μοναξιά τους και να γεμίσουν το κενό της ψυχής τους. 

Ενθουσιάζομαι που επιμένουν.

Αγωνιώ για το αν τελικά θα τα καταφέρουν.